Glam Rock’ın öncü grubu SWEET’in basçısı Steve Priest 72 yaşında hayata veda etti…

Are you ready Steve? – “Uh-huh!”…

İngiliz Glam Rock grubu “Sweet”in, 27 Ocak 1973 tarihinde İskoçya’nın Kilmarnock kentinin Grand Hall’unda verdikleri ve seyirci tarafından tutuldukları boş şişe yağmurunun etkisiyle sahneden inmek zorunda kaldıkları olaydan esinlenerek yazdıkları ve sonradan da grubun adeta kartviziti olan “The Ballroom Blitz” parçası bu sözlerle başlar. Parça, Eylül 1973’te Londra’da kaydolup 45’lik plak (single) olarak yayımlanır. 45’liğin B tarafında ise “Rock and Roll Disgrace” adlı parçaları vardır. Ne ilginçtir ki grubun en ünlü parçası memleketleri İngiltere’de hiçbir LP’lerinde yayımlanmamıştır. Grubun 3. (İngiltere-Kasım’74 baskılı) stüdyo albümü “Desolation Boulevard”ta yer almamasına rağmen Amerika ve Kanada baskılarında mevcuttur. Şarkı sözleri uzun yıllar beraber çalıştıkları ve aynı zamanda sürekli rekabet içinde oldukları Nicky Chinn ve Mike Chapman ikilisi tarafından yazılmış, Kanada’da 1 numara, İngiltere ve Avustralya’da 2 numara ve Amerika Chart’larında 5 numaraya kadar yükselmiştir.

Vokalde İskoç doğumlu Brian Connolly ve davulda Londralı Mick Tucker, 1968 yılında “The Sweetshop” adlı grubu kurarlar. Çok geçmeden Middlesexli basçı Steve Priest de kendilerine katılır. Aynı isimli başka bir grup daha çıktığından isimlerini “The Sweet” olarak kısaltırlar. İlk kayıt çalışmalarını değişik gitarcılarla yaparlar fakat bu kayıtlar ticari bir başarı yakalamaktan çok uzak kalırlar. Ta ki yukarıda bahsi geçen Chinn & Chapman ikilisinin şarkı sözleri yazarlığını 1970’de üzerlerine alana kadar. 70 sonunda Galli gitarcı Andy Scott’un gruba katılmasıyla Sweet’in çekirdek kadrosu kurulmuş olur. Grubun prodüktörlüğünü Phil Wainman üstlenir.

Ve hitler peşi sıra gelmeye başlar. Grup, The Hollies’teki zengin vokal uyumluluğu, distortion’lu gitarları ve ağır ritim bölümünü tarz olarak benimser. İcra ettikleri Pop ve Hard Rock bileşimi müzik tarzı Sweet’in en belirgin özelliği olarak Glam Rock’ın ilerleyen yıllarında adeta kılavuzu haline gelecektir. 

O dönemler için oldukça sert müzik tarzlarının yanı sıra kullandıkları sıra dışı, çarpıcı, çoğunlukla yaldızlı kıyafetler, özellikle basçı Steve Priest’in yaptığı ağır makyaj, kendi deyimiyle “Sürtük Makyajı” ile müzikseverlerin belleklerinde uzun yıllar yer edeceklerdir.

Grup 1971-1982 yılları arasında 9 albüm çıkarmış, ilerleyen yıllarda “Little Willy (1972), “Block Buster!” (1973), “Hell Raiser” (1973), “The Ballroom Blitz” (1973) ve “Teenage Rampage” (1974) gibi hitlere imza atmışlardır. 

1973 yılının sonunda isimlerini “Sweet” olarak değiştirirler. Ne var ki 1974’ten  itibaren bazı trajik gelişmeler grubun kaderini yavaş yavaş değiştirmeye başlayacaktır. Şarkı söz yazarlığını üstlenen Chinn & Chapman ikilisi grubun daha çok Glam ve özellikle “Bublegum” imajlarını sürdürecek şekilde parça yazmalarına ve bunları plakların A taraflarına basmalarına karşın bu durumdan pek hoşnut olmayan grup üyeleri daha çok Hard Rock ağırlıklı kendi parçalarını plakların B taraflarına bastırırlar. Bunlardan bazıları da “Turn It Down” (1974) ve “Fox on the Run” (1975) hit mertebesine yükselir. Bu durumdan sıkılan grup üyeleri “Sweet Fanny Adams” (1974) albümlerinde teknik profesyonelliklerini kendi yazdıkları “Sweet F.A.” ve “Set Me Free” parçaları ile kanıtlamışlardır.

1974 yılında şarkıcı Brian Connolly bir gece kulübü çıkışında katıldığı kavgada boğazına aldığı birkaç ağır darbe neticesinde vokal aralığının bir kısmını kalıcı olarak kaybeder. Bu durum bazı konserlerin iptaline yol açar. Ancak daha sonraki yıllarda grubun diğer elemanlarının vokal kısımları üstlenmesi ile albüm çalışmaları devam eder. “Sweet Fanny Adams” tan 6 ay sonra 3. albümleri “Desolation Boulevard” piyasaya sürülür. 

Grubun Chinn & Chapman ikilisi ile olan tarz sürtüşmesi iyice ayyuka çıkar ve onlar 1975’de kendi parçaları “Fox on the Run”ı tekrardan düzenler ve piyasaya sürerler.  Aldıkları beğeniler ve yakaladıkları yüksek satışlar ikili ile olan ilişkilerinin sonlandırmasına yol açar. Bir sonraki hitleri “Action” (1975) olacaktır.

Artık kendi şarkı yazma ve yapım yeteneklerine güvenen Sweet, 1975’in son yarısında Münih’te “Give Us A Wink” (1976) albümünü kaydedeceklerdir. Peşinden “Off The Record” (1977) gelir. Ancak ne yazık ki grubun popülaritesi gittikçe zayıflar.

70’lerin ortasında şarkıcı Connolly kendisini iyice alkole verir ve grup üyeleri ile arasında sürtüşmeler başlar. Grubun kendisi ile çıkardığı son albüm “Head Leveled” (1978) olur. Albümde gözle görülür bir “Electric Light Orchestra“vari etkileşim hissedilir. Rock ve klasik müziği bileşimi bir albümdür bu artık. Gruba klavye ve ek gitar eklenmiştir. Bu kadro ile son hitleri “Love Is Like Oxygen” günyüzü görmüştür.

Alice Cooper alt grubu olarak katıldıkları 1978 Florida konserinden sonra Brian grubu terk eder. 

Ve işte 70’li yılların başlarında Suzi Quatro, Slade, T-Rex, Gary Glitter ve Wizzard gibi gruplarla beraber Glam Rock’ın bayraktarlığını yapan Sweet aynı yılların sonlarında 3 kişi olarak yoluna devam eder. Eski şöhretlerinden eser bile kalmamıştır. Bu kadro ile “Cut Above the Rest” (1979), “Waters Edge” (1980) ve son olarak  “Identity Crisis” (1982) albümlerini çıkarmışlardır. 

Sağlık durumu iyice bozulan Brian Connolly yeni kurduğu “The New Sweet” grubuyla solo olarak çalışmalarına devam eder. Bas gitarist Steve Priest Amerika’ya göç eder. Gitarcı Andy Scott ve davulcu Mick Tucker 1985’ten itibaren kendi Sweet versiyonları ile sahne almaya devam ederler. 1990 yılında grubun dört ana üyesi muhtemel bir reunion amacıyla tekrar bir araya gelir. Hatta bir İngiliz televizyon kanalı onlarla röportaj yapar. YouTube’ta bu çekimler var. Orada çok ilgimi çeken anlar var. Gazeteci gruba 70’li yıllar boyunca yaptıkları müziği Rock mı yoksa Pop olarak mı değerlendirdiklerini sorar. Scott: “Biz o yıllarda müziğimizi Pop olarak yapardık halbuki yaptığımız müzik sapına kadar  Rock’tır. Bu sınıflandırmalar sonradan ortaya çıktı. Mesela biz “Hell Raiser”ı Pop diye yaptık ama şimdi değerlendirdiğinizde bu bal gibi Heavy Metal’dir.” cevabını verir. Reunion amacıyla grup bir araya gelmesine gelmişti ama çok kısa bir süre sonra herkes bunun Connolly’nin sağlık durumu yüzünden hayal olarak kalacağını anlamıştı.

Gerçekten de grubun “The Ballroom Blitz”, “Set Me Free”,  “Hell Raiser” gibi şarkıları ilerleyen yıllarda birçok metal grubuna ilham kaynağı olup cover’lanmıştır. Bakınız Saxon, Krokus, Joan Jett, Stryper.

Ne mutlu bana ki 70’li yılların başlarındaki çocukluk kahramanlarımı – Sweet’i, her ne kadar ana kadrodan sadece Andy Scott olsa da, burda Moskova’da 07 Kasım 1999 tarihinde canlı kanlı izleme olanağına eriştim. Hissettiklerimi anlatmak için sözler yetersiz kalıyor. Bahtiyarım. 

1991’de Mick Tucker’a lösemi teşhisi konulması üzere Andy Scott’un Sweet’inden ayrılır. Los Angeles’da yaşayan Steve Priest, 2008-2020 yılları arasında kurduğu “Steve Priest’s Sweet” grubuyla Sweet’in müzikal mirasını sürdürmüştür.

Aramızdan ilk olarak Brian Connoly 1997 yılında 51 yaşında iken karaciğer yetmezliğinden ve üst üste geçirdiği kalp krizleri neticesinde ayrılır. Peşinden 2002 yılında 54 yaşındaki Mick Tucker kan kanserinden vefat eder. En son geçtiğimiz Perşembe gecesi (04 Haziran 2020) 72 yaşındaki grubun basçısı Steve Priest te yıldız tozu oldu. Haliyle 70 yaşındaki gitarcı Andy Scott, Sweet grubun hayatta kalan tek elemanı durumunda. Üzücü ama bir devir böyle yavaş yavaş kapanıyor. Çocukluk kahramanlarımız bizleri birer birer terk ediyor. Grubun “Block Buster!” (1973) hitlerinde şu sözler geçer, söyleyen de Steve Priest’tir: “We just haven’t got a clue what to do”. Meali: “Harbiden ne yapacağımızı bilmiyorduk”.

Bana sorarsanız latife yapıyorlar. Bence Sweet elemanları ne yapmak istediklerini çok iyi biliyorlardı ve amaçlarına ulaşmak için emin adımlarla ilerliyorlardı. Her biri ardında Rock ve Metal adına çok değerli eserler bıraktılar. Temel taşlarını teker teker dizdiler ustaca. Fakat işte hayat… Bazen olmayınca olmuyor. Olduğu kadar.
Uğurlar ola Steve agam…Brian ve Mick agalarıma özlemiş selamlarımı iletiver sana zahmet…Yıldızlar yoldaşın olsun.

Dostluk ve sevgilerimle…

Moskova – 07.06.2020 – Saat 02:10

Veysel Barışsever’in hazırladığı 70’ler Hard Rock efsanesi Led Zeppelin yazısının da yer aldığı DeliKasap 19. Yıl Koleksiyon Sayısı’nı sipariş vermek için;