Edelvays Çiçeklerinin Tohumlarını Metal İle Harmanlayan Dağlı Grup: Eluveitie
Heavy Metal & Hard Rock aleminde diğer musiki janrlarında daha nadir rastlanan bir “Kafa Eleman” fenomeni mevcuttur. Daha klasik metal gruplarından örnek verecek olursak Annihilator’ın “kafası” Jeff Waters’dır mesela. Motörhead’te sadece Lemmy tek başına ekoldür. Iron Maiden’da salt Steve Harris yegane kalsa o gamsız adam grubu tek başına sürdürebilir, ama destur; Maiden müziğinin ruhunu o biçimlendirmiş, tözüne o alkol katmıştır çünkü. Kezâ Iced Earth’te John Schaffer, Metallica’da ise Lars Ulrich ipleri tutan beyzadelere örnek olarak verilebilir (James ve diğerleri gruptan ayrılsın, Lars üç ayda yeni elemanlar monte edip Metallica’yı devam ettirmeye kalkışmazsa kalıbımı basarım). Bu saydığım öznelerin her biri göle maya çalan egosantrik deli-dahilerdir, adanmışlık onların göbek adıdır.
“Bağlantısız Ülke” İsviçre’nin sulak yerlerinin, Bern’in buz gibi sularından beslenen Eluveitie kafa elemanı ise hiç şüphesiz ki Chrigel Glanzmann’dır. Alp dağlarının zirvelerinde kök salan Edelvays çiçeği kokusu gibi güçlü bir metal koklama yeteneğine haizdir bu Glanzmann ve grubun uzun süreli üç üyesi, vokalist ve laternacısı (Hurdy-Gurdy) Anna Murphy, gitarist Ivo Henzi ve davulcu Merlin Sutter gibi “kafa” olmasalar da handiyse grubun kolları ve bacakları sayabileceğimiz elemanlarının yitimi sonrasında “Durmak Yok Yola Devam” şiarını belleyerek, en hayati uzuvları gerektiğinde kesip atabileceğini dosta düşmana göstermiştir!
Birlikte 10 yılını geçirsen de gecen ve gündüzün bir olsa da an gelir; birileri alır başını gider. Glanzmann gibilerinin yapacağı tek şey vardır; bildiğini okumak. O da bilir çok zor olacağını her şeyin ama her grubun bir ruhu vardır ve o ruh çoğu zaman tek kişinin iradesiyle varlığını sürdürür. Yoksa çoğu grup gibi yiter giderler müzik sahnesinden. Bakınız Chrigel abimiz mevzuya dair neler söylüyor:
“Tabii ki beraber yoldaşlık ettiğim insanlarla yolları ayırmak tuhaf bir durum. Herkes için garip bir dönem geçirdik ve olan oldu. Ama yaşadığımız gelişmelere bakacak olursak, şahsen ben durumdan memnunum. Krizi fırsata çevirmeyi başardığımız kanaatindeyim. Herkes için en iyisi oldu. Gerek bizim grubumuz gerekse de ayrılanlar için. Aramız gayet iyi, hâlâ görüşüyoruz.”
Chrigel, üç önemli elemanını kaybettikten sonra zaman geçirmeden yaşları yirmilerinde çıtır elemanlarla grubunu besleyip adeta memleketinin dağlarının dirençli çiçeği Edelvays’ın kendini yeniden yaratması misali her zamankinden daha büyük bir enerjiyle grubunu ayakta tutmayı başardı. Şimdi her zamankinden daha güçlü bir aileye dönüştüğüne inanıyor Chrigel.
Eluveitie’nin müziği İsviçre Alpleri’nde tohumlanmış olsa da Kelt ve İskoç ezgileri, Alman ve İskandinav Folk müziği ve Avrupa geleneksel halk müziği ile klasik heavy metalin dengeli bir sentezini de içeriyor. Çağdaşı Korpiklaani gibi salt “mütemadiyen gır-gır geçme” ve “vur patlasın-çal-oynasın” tipi eğlenceli “Köylü-Metali”nden daha çok mitoloji, mistisizm, drama ve “ağırbaşlılık” içeren bir Folk-Metal bu. Elbette ki eğlenceyi de ıskalamıyorlar; sonuçta damardaki kanın akışını hızlandıran kır ezgileri Eluveitie’nin de iskeletini oluşturmakta. İsviçre’nin Bern kentinin sembolü “seksi kutsal ayı tanrıçası”nın romantik çığlıklarını bile duymak olası bu gizemli grubun müziğinde. Çok dilli, çok renkli, çok “varlıklı” bir müzik deneyimi bu; eski İngilizce, Galce, Bretonca, Kernevekçe ve envai tür Kelt aksanı ve geleneksel enstrümanlarıyla, Alplerde hoplayarak gezen Heidi ruhu taşıyan ultra-romantik müziğiyle, kalabalık kadrolu bu “köklü” ama bir anlamda “yeni” grubun müziğiyle bir katharsıs duygusu yaşamamak için odunsu bir tabiatınızın olması gerekir. Folk-metal’e kayıtsız kalanlar, duygu dolu bu metalik türe hakkını vermeyenler, melez-metale omuz silkenler, oflayıp puflayanlar ne bahtsız varlıklardır!
***
DeliKasap Dergi tam 19 yıldır basılı ve dijital yayınlarını sürdüren yegane rock’n’roll kültürü mecmuasıdır. Dergimize destek olmak ve 666+2. Sayıya ön sipariş vermek için:
