“Rock’n’Roll Tarihi”nde Ters Giden Neydi 4-80’ler Müzikal Yükseliş,Toplumsal Çöküş Çağı
“Halk ve herkes için tehlike olduğumu söylüyorlar
Keşke onlar görselerdi
Ben sadece batırılmış bir dünyanın ürünüyüm” Accept – I’m a Rebel (1980)
(Aşağıda Almanya’nın en büyük heavy-metal ihracatı Accept Japonya çıkarmasını yaptıkları sırada, yukarıdaki fotoğrafta ise Manowar, heavy metal çağlarının yenilmez savaşçıları…)
80’lere gelindiğinde yazı dizimizin başlarında da bahsettiğimiz gibi rock müzik sermayesinin tavan yaptığı yıllardı ve punk ve “alternatif müzik” tamamıyla yer altında kalmıştı. Bu dönemde “indie-rocker”lar, birkaç bağımsız yapım şirketi, fanzin ve üniversite radyoları dışında kendine bir toplumsal alan açamayan ve rock müziğe yön veremeyen bir hale geldi. Bununla birlikte seksenli yıllar heavy metalin belki en yaygın dinlendiği dönem ve en verimli dönemi olsa da incelediğimiz konu itibariyle de rock müziğin belki de en çok sınıfta kaldığı bir dönemdir. Çünkü ana akımda eski heavy metal tarzı biraz şekil değiştirmişti, şarkılar gittikçe bireyselleşiyor ve maskülen bir tarza bürünüyordu.
Seksenli yılların en afili delikanlılarından David Lee Roth
Önceki dönemin toplumsal sorunlara yönelik müzik yapan sanatçıları/grupları piyasadan silinme noktasına geliyordu. Alternatif akımlar içinse bu dönem aslında 90’larda başlayacak yeni bir alternatif akım dalgası için bir biriktirme ve zemin yaratma dönemiydi.
80’ler genel olarak liberal bir özgürlük ve eğlence anlayışı çağıydı.
Bu dönem Rock kitlesinin edindiği isyankar rol kökünü toplumsal olaylardan veya belli başlı çelişkilerden alan bir başkaldırı değil biraz suni olarak yaratılmış bir başkaldırıydı. Bu yüzden endüstriyel bir futbol takımının taraftar gruplarıyla bu kitlenin arasında birkaç farklılık dışında pek bir fark görmüyorum. İkisi de insanların hayat içinde değiştirici bir özne olma isteklerini apolitik bir alan içinde eritmeyi başarmıştır. Sistemden rahatsız, popüler kültür içinde kendini var edemeyen milyonlarca insan bir toplumsal hareket yaratmak yerine enerjilerini bir grubun fanboy’u olarak yaratılan yalandan bir özgürlük alanı olan konserler içinde tüketmeyi seçmiştir. Rock çağının belki de en parlak ve yaygın döneminin böyle geçmesi elbette ki çok üzücü.
Yarın: 90’lar Alternatif Müzikler Çağı
“Tut beni, bişeyler oluyor
Yardım et bana, biri yardım etsin
Tut beni, kahretsin açım
Yardım et bana, tam buradayım, sen kimsin?” Nirvana – Help Me, I’m Hungry (2004)
