Rock ‘n’ Roll’da çanak yalamak yoktur!
Gezi ayaklanması sonrasında, henüz Ali İsmail Korkmaz’ın kanı kurumadan soluğu reyisin valisinin çanağının çevresinde alan, almakla yetinmeyip, valinin çanağının etrafında ve hatta ve hatta, çanağın derinlerinde 20 000 fersah dolanan bir yarı-gakkoş Emre Aydın’dan;
Altlarında leş beyaz donlarıyla, götleri çıplak elde gitar poz veren çakma isyankarlardan bir anda gücü görünce “dindar” ayaklarına yatan deyyus-ekber Ayna’ya…
Adana’nın yüz karası, saçları saçakları tezek kokulu Kekilli Murat’tan;
Düne kadar mohikan saçla Allah’a küfrederken, bir gecede AKP’ci olan, Acun yalayıcısı posuruk Athena’cı zibidilere…
“İdolüm Janis Joplin, ben hippi ruhlu bir çiçek çocuğuyum” diyerek nesiller boyu bizleri kandıran ve tek gecede üç kuruş için Rejim’e biat eden Zerrin Özer’den, ismini unuttuğumuz ya da henüz bilmediğimiz ama öğrendiğimiz ilk saniyede entelektüel açıdan tepeleyeceğimiz adı meçhul bağzı müzisyenlere…
Kendilerini “rockçı” addeden bu iktidar budalalarına sesleniyoruz…
“Rock ‘n’ Roll’da çanak yalamak yoktur.”
İktidarı yalamaya son verin.
The Runaways’ten Motörhead’e, The Clash’ten Pearl Jam’a, Sex Pistols’dan Accept’e, Neil Young’tan Bulutsuzluk Özlemi’ne, Duman’dan Guns’n’Roses’a…
Dünyaya ve hayata isyan bayrağı açmış tüm gerçek rebel’ların her daim başımızın üstünde yeri vardır ve Delikasap da zaten bu yüzden vardır…
Lakin siz, çük kafalı Japon askerleri…
Sizler, insanlık davasına hiyanet ettiniz.
Sizler rock ‘n’ roll’un yüz karasısınız.
Sizler sadece rock müziğe değil, özgürlüğe de ihanet ettiniz.
Ensenizden inmeyeceğiz.
