Sürüngenlerin evrimi: “Dialogues for Monkeys” 22 Ocakta müfredatımıza giriyor

O gece, 12 Mayıs 2017’de, ülkedeki yeraltı müzik sahnesinin o kadar kalabalık bir kadroyla bir araya gelmesi hiç de kolay olmayan toplaşması vardı Salon’da. İşte o gün, Şişhane’deki binanın en alt katında yer alan o sahneyi paylaştıkları grupların çoğu gibi onları da “Istanbul Street Trash” toplama albümünün lansman konserinde ilk kez yakalıyordum. Yıl sonuna dek verecekleri tüm konserleri yerinde takip edip toplamda altı kez canlı izleyeceğimi bilmiyordum henüz.

Bugüne kadar yayınlanan tüm kayıtlarını (6 EP ve 1 “best of” esprisinde toplama) dinlediğim, yıl içinde gün yüzü gören iki “video single”larının çıkışına tanıklık ettiğim, konser organizasyonlarını mümkün olduğu kadar erken öğrenip o tarihe hiçbir iş çakıştırmadığım, albümlerinin kayıt sürecinden sık sık haberler aldığım, ve nihayet yeni yılın ilk günü çıkışını müjdeledikleri ilk albümlerinin basılmadan önceki son halini baştan sona dinleme olanağı bulduğum bu grup, garage punk / new wave sularında dalgalanan Reptilians From Andromeda’dan başkası değil elbette.

Çekya’da Prag merkezli Prof Sny Records’tan 22 Ocakta plak olarak çıkacak albümün adı “Dialogues for Monkeys” (PROFSNY009). Çekçe’de “profesyonel hayaller” anlamına gelen Prof Sny’nin 001 numaralı ilk plağı da 2017 başında “Doomsday” EP’si ile Reptilians From Andromeda’ya nasip olmuştu. “Doomsday”in miksini ve master’ını yapan Fran Ashcroft ile işbirliği “Dialogues for Monkeys”de devam ediyor.

Fran Ashcroft, 70’lerin sonunda ortaya çıkan Britanyalı The Monos’un üyesi iken şimdi kariyerini prodüktör ve ses teknisyeni olarak sürdürüyor. RFA’nın Ashcroft ile çalışmaya başlama öyküsü de bir hayli ilginç: Ashcroft, grubun 2016 EP’si “Sonic Rabbit Hole”da yer alan Like to the River to the Sea adlı şarkısına iki farklı miks kaydedip gruba yolluyor. DIY (do it yourself) geleneğinden gelen Reptilians ile “less is more” anlayışını benimseyen Ashcroft’un yolları da böylece kesişmiş oluyor.

Gelelim “Dialogues for Monkeys”in diğer ayrıntılarına… Albümün kapak tasarımı Kanadalı karikatür sanatçısı ve çizgi romancı Darren Merinuk’a ait. Albüme adını veren Dialogues for Monkeys adlı şarkı ve albümün görsel konsepti yan yana gelince, 2017 yazında Milli Eğitim Bakanlığının “evrim teorisi öğrencilerin yeterli felsefi alt yapıya sahip olmaması gerekçesiyle üniversiteye bırakılmış olup ilk ve orta öğretim müfredatından çıkarılmıştır” açıklaması üzerine karikatürlük halimize cuk oturuyor!

“Dialogues for Monkeys”, yıl boyunca sahnede izlediğimiz beş kişilik son kadrosuyla Reptilians From Andromeda’nın stüdyoya girip çıkardığı ilk kayıt olma özelliğini de taşıyor. Dolayısyla Monkeys’in, EP’lere kıyasla daha canlı bir sound’u var. RFA’nın sahneden yaydığı “tam gaz enerji”nin tekrar tekrar alınabildiği dinamik bir albüm çıkmış ortaya.

Otuz dakikanın biraz üzerindeki süresiyle 5+5’ten toplam 10 parçanın yer aldığı 45 devirlik plakta A yüzü Reptilians’ın 2017 boyunca konser setlist’lerinden aşina olduğumuz bestelerden oluşuyor. Daha tempolu şarkıların bir araya geldiği bu yüzde, EP’lerden de tanıdığımız üç “eski” dostun (More Than Coke, Sweet’s Gone, Dialogues for Monkeys) yeni versiyonları yer alıyor. Öteki iki parça ise, 14 Eylülde video single olarak su yüzüne çıkan Burning Inside (yönetmen: Mutlu Oral) ve 28 Aralıkta gelen Don’t Stalk (yönetmen: Mehmet Ömür). Bu yüzde temponun ustalıkla düşürüldüğü tek şarkı öteki yüzde bir kardeşi bulunan Sweet’s Gone.

B yüzü ise “Andromeda’nın öteki tarafı” adeta… Konserlerde duyar duymaz RFA’nın “groovy” ritmlerle neler yapabildiğine hayran kaldığım Liar Liar bu özelliğinden hiçbir şey yitirmeden kaydedilmiş. (Evet, Sweet’s Gone’ın kardeşi Liar Liar.) Setlist’e yılsonunda giren Poison Darlin’i de yeni sayarsak plağın bu yüzünde kalan dört şarkı yeni keşif alanları… B’nin açılış parçası Breath In (Breat Out), A’daki tempoyu devam ettirmekte aslında. Ancak şarkının ayırt edici kimliği, o pis “Guns N’ Roses sound’u”na sahip olması. Glamvari gitar rifflerine ek olarak Breath In, GNR’ın basçıları Duff McKagan sayesinde araya bir iki punk estetiği sıkıştırması gibi bir etki yaratıyor albümde. Çok vurucu bir parça, konserlerin vazgeçilmezlerinden olacağını öngörüyorum. Blue Moonlight, adıyla ve atmosferiyle bir David Lynch filminin soundtrack’inden buraya düşmüş gibi. Kayıp bir otobanda mavi dolunay eşliğinde sürerken dinlemek isteyeceğiniz türden karanlık bir şarkı. Albümde yer alan besteler arasında grubun gothic köklerine en yakın duran şarkısı belki de. Reptilians, kapanış parçası All the Rabbits ile de, Andromeda galaksisinden başladığı yolculuğuna bu gezegende sürüne sürüne devam edeceğinin ipuçlarını veriyor…

“REVOLUTION! REVOLUTION! REVOLUTION!”

SÜRÜNGENLER: Mert Akgül (klavye), Merve Ertuğrul (bas), Aybike Çelik Özbey (vokal), Tolga Özbey (gitar), Orkun Bagatur (davul) [Foto: Çağrı Demircan]

VİDEOLAR
Burning Inside
Don’t Stalk
Blue Moonlight