Sar Doksana doksana taktı, doksanlar sound hortladı

Sar Doksana belgesel lansmanı muhteşem bir katılım ile gerçekleştirildi.

Dorock XL adlı mekanda gerçekleşen Sar Doksana’nın lansmanında doksanlı yıllara damgasını vurmuş birçok yerli rock grubu ve müzisyen sahne aldı ve belgeselden bazı bölümler izleyiciye aktarıldı.

Güven Erkin Erkal’ın sunduğu gecede Bulutsuzluk Özlemi’nden Grizu’ya, Kargo’dan Kesmeşeker’e, Kronik’ten Kramp’a, Whisky’den Peyk’e, Objektif’ten Mavi Sakal’a tüm doksanlar yerli rock müziğe emek vermiş saygıdeğer müzisyenler performanslarını sergilediler.

Sar Doksana, aynı zamanda etkileşimli bir belgesel olarak benzerlerinden çok farklı bir nitelikte, sahici ve alternatif bir “rock partisi” niteliğiyle katılımcılara keyifli bir gece yaşattı.

Umuyoruz ki Ankara, İzmir, Eskişehir, Diyarbakır, Sur, Beyrut, Şam, Mekke, Bilecik gibi gözde Osmanlı kentlerinde yaşayan müzikseverler de sadece belgeseli izlemekle yetinmez ve yakın müzik tarihimizin mihenk taşı bu grupları sahnede de izleyebilirler.

Geceden Bağzı Notlar:

Belgeselin izleyiciyle buluşması sürecinde bir “ön sevişme” niteliği taşıyan etkinlikte Delikasap üyelerinin (Öncü Sancak ve bendeniz Ercüment Menemen hariç) kafalarının t.şşak gibi olduğu gözlerden kaçmadı. Özellikle Altuğ Kanbakan’ın sarhoş sarhoş sahneye çıkıp konuşma yapma çabaları sağduyuyla önlendi (Kesmeşeker’in vokalisti Cenk Taner’i öpecem diye tutturması Sar Doksana ekibi tarafından endişe ile karşılandı). Altuğ’un yerine sahneye sürüklenen Atlantis’ten Gelen Adam ise “The Man Who Wasn’t There” filminden bir sahneyi canlandırarak Oscar’ı en az Leonardo Capri San kadar haketti! Caapriii, capriii saan, capri capri capri saan…

Kramp grubu, yeni ve eski üyeleriyle gerçek bir fenomen olduğunu ispatladı. Doksanlar yerli rock’ından ziyade yetmişli yıllar İngiliz punk / underground hareketi tadı yaşattılar sahneden izleyicilere. Bazıları şovlarını belki tuhaf buldu ama yeraltı kültürü açısından eski okulun yaşayan en büyük yeraltı topluluğu olduğu ortaya çıktı.

Güven Erkin Erkal, Türkiye Rock Müziği’nin gerçek bir şovmen’i olduğunu ispatladı. Sanıyorum kendisi yaşayan tek rock’n’roll televizyon yıldızı. Yıldız olmakla salt TV’lerde görünür olmayı kastetmiyorum ve takdir edersiniz ki Yeni Türkiye denilen saçma sapan hibrit ideolojik dinsellik rejiminde “Eski Türkiye”yi çağrıştıran öznelere yer yok. Erkal, rock medyasında geçmişten bugüne dinamizmini kaybetmeyen yegane figürlerden birisi, emeğine sağlık.

Delikasap’ın Deli Doktor’u Öncü Sancak çok çalıştı ve hakikaten de herifte nasıl bir enerji varsa tüm bunlara rağmen gece boyunca -hatta sabaha kadar- Atlantisten Gelen Adam’a artık detoksa girmesi ve hayatı daha fazla ciddiye alması gerektiği yolunda öğüt üstüne öğüt verdi. Lahana diyetine girme önerisi Atlantisli tarafından şiddetle reddedildi. Öncü Sancak, gecenin mutfaktaki yıldızları arasında ön cephedeydi, adı ve soyadı ile emekleri örtüştü.

Nervus Erdal ve Sar Doksana ekibi işlerinin hakkını verdi. Tüm ekibin özverili çalışmasının karşılığını bulmasını diliyor ve müzikseverlerin Sar Doksana’ya ve bu şahane adam ve kadınlara ilgisiz kalmamalarını tavsiye ediyoruz (aşağıdaki fotoda sırf ergeg olmasına rağmen birçok kadının da bu projede gönüllü yer aldığını kaydedelim).

Whisky, rock ‘n’ roll heyecanını hala taşıyan ve bunu seyirciye hissettiren bir grup olarak, yüksek enerjileriyle “Baba Rockçılar” imajını pekiştirmeyi başardı.

Taner Öngür ve Aptulika, gözler bu iki muhteremi aradı, yoklukları hissedildi.

Bulutsuzluk Özlemi, Nejat Yavaşoğulları ve Akın Eldes’i yıllar sonra aynı sahnede izlemek lezzetliydi. Grubun diğer üyelerinin de katılımı olsaydı belki daha şahane olacaktı ama artık başka bahara.